Alpha, 13-latka z problemami jest wychowywana tylko przez matkę. Ich świat rozpada się w dniu, w którym dziewczyna wraca ze szkoły z tatuażem na ramieniu.
Laureatka Złotej Palmy w Cannes, autorka „Mięsa” i „Titane” Julia Ducournau, powraca z długo oczekiwanym trzecim filmem. Jego bohaterką jest trzynastoletnia Alpha, dziewczyna z problemami, która pewnego dnia wraca do domu z wykonanym chałupniczą metodą tatuażem na ramieniu. Ponieważ w świecie „Alphy” panuje tajemnicza pandemia, matka bohaterki (świetna Golshifteh Farahani) zaczyna podejrzewać, że jej córka mogła zarazić się śmiertelnym wirusem.
Opisanie „Alphy” to zadanie nadzwyczaj trudne, bo Ducournau jeńców nie bierze – zgrabnie łączy coming-of-age, horror cielesny, science fiction i kino społeczne, a całość przyprawia osobistymi wspomnieniami z czasów epidemii AIDS. Jej film jest eklektyczny, poszarpany, dziwaczny i momentami przygnębiający, ale to kino niesamowicie odważne, w pełni autorsko wykorzystujące gatunkowe tropy, a w finale – głęboko dojmujące.
