,,Nigdy nie chciałem grać świętych. Sam nigdy święty nie byłem, a poza tym są to na ogół dość nieciekawe postacie”
Obchodzący dziś urodziny Michael Caine w swojej ponad 60-letniej karierze zagrał w prawie 140 produkcjach. Żadna z odegranych postaci nie jest święta tak jak zaplanował to na początku swojej kariery. Brytyjski aktor potrafi nawet z mało wyrazistych charakterów stworzyć sylwetki, które na długo wwiercają się w naszą pamięć. Za swój niewątpliwy wkład w brytyjską kinematografię został uhonorowany w 2000 roku tytułem szlacheckim z rąk królowej Elżbiety II. Jako jedyny aktor obok Jacka Nicholson’a był nominowany do Oscara w każdej dekadzie w latach 1960-2010. W tym okresie doczekał się aż dwóch statuetek (za Hannah i jej siostry i Wbrew regułom) Ciekawym jest, że nie wszystkie jego kreacje uważane były przez krytyków za wybitne. Po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych często krytykowany był za zły dobór ról i doczekał się aż dwóch nominacji do antynagrody Złote Maliny (za filmy Wyspa i W przebraniu mordercy, oba z 1980 roku). Sam przyznaje, że niektóre role wybiera wyłącznie dla pieniędzy. Zapytany o swoją opinię na temat Szczęk 4 przyznał bez oporu, że ,,nigdy nie widział tego strasznego filmu, ale dom który dzięki niemu wybudowałem, jest wspaniały”. Nie każdy również wie, że aktor nie urodził się jako ,,Michael Caine”. Na świat przyszedł jako Maurice Joseph Micklewhite Jr., ale już na początku kariery aktorskiej zaczął używać pseudonimu. Rozpoczynał jako Michael Scott do czasu, aż zorientował się, że istnieje już aktor, który posługuje się takim imieniem. Zmienił więc nazwisko na Caine zainspirowany filmem Bunt na okręcie (ang. The Caine Mutiny). Z okazji 86 urodzin aktora przedstawiamy Wam 10 filmów z jego udziałem, które powinniście znać.
Alfie (1966)
Postać amanta Alfiego była pierwszą w karierze Caine’a naprawdę wymagającą rolą i pierwszą, za którą otrzymał nominację do Oscara. Historia oparta na powieści i sztuce pomogła mu ugruntować swoją pozycję w branży po tym, jak zdobył rozgłos dzięki roli w filmie Teczka Ipcress (1965). Alfie to samolubny kobieciarz podbijający serca wszystkich napotkanych przedstawicielek płci pięknej. Urok 33-letniego wtedy Caine’a w tej roli jest nie do odmówienia. Niebieskooki blondyn mami nie tylko partnerki z ekranu, ale i każdą kobietę, która zasiądzie przed ekranem.
Włoska robota (1969)
Włoska robota to bez wątpienia nie tylko jeden z najbardziej istotnych filmów w dorobku aktora, ale i jedna z najważniejszych produkcji kina brytyjskiego w latach 60’. Wciela się w postać gangstera, który właśnie opuścił więzienie. Kolejny skok planuje we Włoszech. Jego celem są chińskie sztabki złota warte ona 4 miliony dolarów. Postać aroganckiego Charlie’ego Croker’a jest bardzo złożona, z czym aktor radzi sobie doskonale. Oddaje głębie skomplikowanego charakteru tworząc z tej roli najbardziej cenioną z całego swojego dorobku w Wielkiej Brytanii.
Dorwać Cartera (1971)
Uważa się, że w Dorwać Cartera oraz we Włoskiej Robocie Caine kreuje nowy wymiar sylwetek gangsterskich. Nie jest to postać głupia ani czarująca, ale bezczelnie brutalna. Jest wybuchowy, nieprzewidywalny i niepokojący. Carter wraca do rodzinnego miasta, aby zbadać przyczyny śmierci swojego brata. Odkrywa jego powiązania z mafią. Film uważa się za pionierski w kategorii czarnego brytyjskiego kina. Dokumentalne kadry tworzą historię jeszcze bardziej realną.
Detektyw (1972)
Detektyw to zawiły thriller, którego scenariusz oparty jest na sztuce. W główną rolę arystokraty wciela się Laurence Olivier, który proponuje fryzjerowi (Michael Caine), kochankowi jego żony nietypowy układ. W zamian za rozwód ma pomóc mu w rabunku. Świetnie napisane dialogi i rozpisane postacie dają aktorom pole do pokazania spektrum swoich umiejętności.
Ucieczka do zwycięstwa (1981)
To emocjonująca opowieść, w której Caine występuje u boku Sylvester’a Stallone czy legendarnego piłkarza Pelé. Historia opowiada o niemieckim obozie jenieckim, w którym podczas II Wojny Światowej zorganizowany zostaje mecz Niemcy przeciwko więźniom. Zniewoleni postanawiają jednak wykorzystać przerwę w grze jako próbę ucieczki z rąk oprawców. Zaledwie wczoraj świat obiegła informacja o planowanym remake’u tego klasycznego filmu, za który miałby odpowiadać reżyser ,,Pasażera”. Ma opierać się na scenariuszu napisanym w 2014 roku, kiedy to autorzy w innym składzie po raz pierwszy podnieśli pomysł ponownej realizacji historii.
Edukacja Rity (1983)
Edukacja Rity to film operujący subtelnymi gestami i grą spojrzeń. Na próżno możemy szukać tutaj gangsterskich intryg i czarujących amantów. Tutaj Michael Caine wciela się w zmęczonego życiem wykładowce uniwersyteckiego, który pod swoje skrzydła bierze Ritę (Julie Walters). Młoda dziewczyna para się fryzjerstwem, jednak postanawia uzupełnić braki w edukacji. Między niedbałym profesorem i roztargnioną dziewczyną pojawia się uczucie. Postać Franka Bryant’a przyniosła aktorowi trzecią nominację do Oscara, a jak sam przyznaje jest to rola, z której jest najbardziej dumny.
Hannah i jej siostry (1986)
Każdy fan nie tylko filmografii Woody’ego Allena, ale i kina w ogóle oglądał ten klasyk kina. Gwiazdorska obsada (Michael Caine, Mia Farrow, Carrie Fisher, Dianne Wiest), niebanalny scenariusz i świetna scenografia składają się na jedno z najlepszych dzieł reżysera, przez wielu nazywane arcydziełem. Film doczekał się siedmiu nominacji do Oscara i trzech statuetek, w tym dla Michaela Caine’a za Najlepszą Rolę Męską Drugoplanową. Rola nieszczęśliwego męża rozpoczynającego romans z siostrą żony była pierwszą nagrodzoną przez Akademię.
Wbrew Regułom (1999)
Tytuł filmu jest najbardziej trafiony – wszyscy bohaterowie postępują tutaj wbrew regułom. Bazująca na powieści Johna Irving’a historia opowiada o chłopaku, który opuszcza sierociniec w Maine, żeby poznać życie. Michael Caine wciela się w doktora Wilbura Larch’a, szefa sierocińca i położnika w porodowej części szpitala. Choć nie gości na ekranie często, zapada w pamięci jako mężczyzna poświęcony sierotom i chcący w jak największym stopniu polepszyć ich życie. Za tę rolę otrzymał swoją drugą statuetkę od Akademii.
Spokojny Amerykanin (2002)
Akcja rozgrywa się w 1952 roku w Wietnamie. Brytyjski wojenny reporter Thomas Fowler (Michael Caine) obserwuje przebieg I wojny indochińskiej. Jest to jednak zaledwie tło dla całej historii. Film opowiada o zauroczeniu reportera oraz amerykańskiego agenta Aldena Pyle’a (Brendan Fraser) względem młodej Wietnamki. Z początku spokojny miłosny trójkąt kończ się wieloma napięciami i gwałtownościami. Caine świetnie oddaje wewnętrzne sprzeczności swojej postaci.
Młodość (2015)
Dwoje przyjaciół niedługo skończy osiemdziesiąt lat. Udają się do hotelu w Alpach, gdzie oddają się jego wygodom jak i własnym wspomnieniom młodość. Fred Ballinger (Michael Caine) to kompozytor poświęcony w pełni swojej sztuce, natomiast Mick Boyle (Harvey Keitel) to reżyser, który za wszelką cenę chce udowodnić, że w swoim sędziwym wieku może stworzyć jeszcze coś wielkiego. Obaj aktorzy idealnie oddają udręki starości, problemy z pamięcią oraz odbierają widzom przyjętą wizję wszechwiedzących i przepełnionych mądrością starców.
