Isabel Marant urodziła się w Paryżu w 1967 roku. Jej mama była modelką niemieckiego pochodzenia, a tata Francuz fotografem. Rodzice rozwiedli się jeszcze jak była małym dzieckiem, w wyniku czego była wychowywana przez ojca. Jej tata ożenił się ponownie z niemiecką modelką.
Zawsze chciała się wyróżnić. W szkole odkryła, że bardzo dużo dziewcząt nosi takie samo imię, dlatego postanowiła zmienić swoje z Isabelle na Isabel. Jako dziecko nosiła się jak chłopiec i nie lubiła żadnych dziewczęcych sukienek oraz dodatków. Jako nastolatka pożyczała ubrania z szafy ojca, takie jak koszule, płaszcze oraz swetry. Marant spędziła sporo czasu podróżując z ojcem. Zwiedziła Azję, Afrykę, Indie i Karaiby.
Bardzo duży wpływ na jej późniejszy styl wywarła osobista guwernantka, która uwielbiała nosić projekty Yves Saint Laurent.
AUTOR – JUSTYNA MAJKA
Jako nastolatka, Marant nie mogła znaleźć w sklepach ubrań odpowiednich dla siebie, dlatego poprosiła ojca o maszynę do szycia. W ten sposób zaczęła przerabiać stare ubrania na własny użytek. Niedługo potem jej przyjaciele zaczęli zamawiać jej oryginalne projekty, jednak cały czas nie rozpatrywała kariery projektantki na poważnie.
Już w wieku 16 lat, dzięki licznym zamówieniom na przeróbki, uzbierała pewną kwotę, którą postanowiła przeznaczyć na studia na wydziale ekonomii. W ostatniej chwili zmieniła zdanie i w 1985 roku wybrała prestiżową szkołę mody Studio Berçot z siedzibą w Paryżu. W 1987 roku odbyła staż u Michele Kleina. Pracowała także nad dwoma kolekcjami z Bridget Yorke, asystowała Marcowi Acoli w Chloé, współpracowała z Martine Sitbon oraz Yohji Yamamoto. Jako nastolatka poznała Nicka Knighta i Max Vadukal, ale zajmowała się raczej produkcją sesji zdjęciowych oraz bookowaniem modelek. Szybko odkryła, że nie było to jej powołaniem.
Jej pierwszym samodzielnym biznesem była marka Allée Simple (One Way). Tworzyła ją jeszcze jako nastolatka w duecie z Christophem Lemaire, który obecnie jest dyrektorem kreatywnym domu mody Hermès. On projektował ubrania, które Marant szyła na maszynie.
Od 1989 roku zaczęła tworzyć autorskie kolekcje. Po ukończeniu studiów w prestiżowym Studio Berçot, w tym samym roku, razem z mamą otworzyła firmę odzieżową Twen. Niestety błędne decyzje mamy doprowadziły firmę do bankructwa.
W 1994 roku założyła studio projektowe w Paryżu w dzielnicy Marais. Jej celem nie była rewolucja w świecie mody, a przede wszystkim tworzenie kolekcji pret-a-porter. Od zawsze była swoją pierwszą klientką i mierzyła wszystkie powstałe projekty. Z tego powodu niektóre dni spędza w samej bieliźnie lub nago przymierzając wszystkie ubrania, które dopiero co zostały odebrane ze szwalni.
W 1995 roku zorganizowała swój pierwszy pokaz mody w Paryżu, gdzie modelkami były jej koleżanki. Kolejne wydarzenia były już profesjonalnymi show, wpisanymi w kalendarz paryskiego tygodnia mody. W 1998 roku otworzyła swój pierwszy butik we wschodnim Paryżu przy ulicy Rue Charonne, niedaleko Bastylii.
Na jesień 2013 Jej kolekcja dla szwedzkiego giganta modowego H&M, wyprzedała się w pierwszych dniach.
Styl Marant oparty jest na kilku elementach: dopasowanych i prostych ubraniach z wygodnych tkanin. Charakterystyczna dla niej sylwetka to dopasowanie spodnie, krótka spódnica, tunika oraz oversizowy sweter. Elementy te są często pokryte haftami, aplikacjami oraz koronkami. Wszystko w stylu boho i rock chic. Każdy kolejny sezon interpretuje ten styl na nowo. Klientki kochają to i nie chcą żadnych radykalnych zmian.
W 1999 roku wypuściła na rynek tańszą linię ubrań – Étoile by Isabel Marant i zaprezentowała ją podczas pokazu w Paryżu. Skupiła się w niej na dżinsach oraz koszulkach. Już w następnym roku uzupełniła ją o inne elementy garderoby oraz bieliznę.
Marant w 2003 roku urodziła syna i nadała mu imię Tal. Jej mężem jest Jérôme Dreyfuss, znany francuski projektant toreb. Rodzina mieszka w apartamencie na przedmieściach Paryża w Belleville, jednak większość weekendów spędza na wsi pod miastem z dala od zgiełku miasta. W 2004 roku Isabele zaprojektowała kolekcję dla dzieci, która była dostępna w pop-upie w Paryżu.
W 2008 roku Marant wygrała spór sądowy z francuską sieciówką ubrań Naf Naf, która skopiowała jej czarną sukienkę. Marka przegrała spór, w wyniku czego musiał azapłacić Marant odszkodowanie w wysokości 75 tysięcy euro. Projektantka w 2015 roku też miała kłopoty z prawem będąc oskarżona o kopiowanie wzoru należącego do meksykańskiego plemienia Santa Maria Tlahuitoltepec. Roszczenie dotyczyło bluzki, z kolekcji Etoile wiosna-lato 2015, która została pokryta takimi samymi haftami jak oryginalny stój narodowy. Plemię ponownie ubiegało się o to, żeby projektantka przyznała się do winy w 2016 roku.
Marant obecnie posiada 16 butików w największych stolicach mody takich jak Paryż, Nowy Jork, Tokio, Hong Kong, Seul, Los Angeles, Pekin, Madryt, Bejrut oraz Londyn oraz jest obecna w 35 sklepach multibrandowych w na całym świecie.
W 2010 roku otworzyła swój pierwszy butik w Stanach Zjednoczonych w dzielnicy Soho.
Jako przypieczętowanie wielkiego sukcesu sprzedażowego, otworzyła także butik w dzielnicy Mayfair w Londynie w 2012 roku. Jej mąż otworzył swój sklep po sąsiedzku.
Podobno jej słynne zamszowe sneakersy na koturnie nazwane Bayley oraz Bekket, które od wielu sezonów są hitem sprzedażowym, tak naprawdę są motorem finansowym całej marki
Jej roczna praca składa się z sześciu kolekcji – trzech wchodzących w skład linii głównej oraz trzech z przystępniejszej cenowo linii Étoile. W 1997 roku wygrała Award de la Mode – nagrodę marki Whirlpool dla najlepszej damskiej projektantki. W 2012 roku została nominowana do tytułu projektanta roku przyznawanej przez brytyjski przemysłu mody.
Prywatnie przyjaźni się z ze znaną fotografkę Inez van Lamsweerde oraz dyrektor kreatywną francuskiego „Vogue’a” – Emmanuelle Alt. Jest jedną z tych projektantem, które cenią życie rodzinne i nie żyją wyłącznie pracą – wszystkie weekendy spędza poza biurem na wsi 50 km od Paryża. Marant nigdy nie nosi makijażu oraz nie farbuje siwych włosów. Pokazuje, że w wymagającym świecie mody można być sobą i nie należy wstydzić się swojego wieku, a liczy się przede wszystkim własny styl.
