Różne epoki kostiumu kąpielowego

Konserwatywne angielskie wybrzeże, wyzwolone Lazurowe i szalone plaże Kalifornii… Od drugiej połowy XIX wieku, przez dziesięciolecia spragnieni słońca i morza plażowicze eksponowali mniej lub bardziej odkryte ciała. Kuratorzy londyńskiej wystawy postanowił prześledzić, jak i dlaczego kostiumy kąpielowe tak bardzo się zmieniły. Pomagała im znakomita researcherka Dr Christine Boydell, która przeanalizowała przemiany obyczajowe oraz doskonalenie materiałów. Wiele zależało od zdatności tekstyliów do pływania, nienasiąkania wodą czy „odporności” na piasek. Dlatego kąpielowe „sukienki” i „piżamy” z lat 20. zmieniły się w jednoczęściowe, opływowe kostiumy, a dzisiaj m.in. słynne burkini.

Do lat 20. ludzie przebierali się tylko w celu pływackim – nie było mody na wylegiwanie się i opalanie. Wycieczki nad morze były bardzo popularne, uchodziły bowiem za zbawienne dla zdrowia. W latach 30. stroje kąpielowe zaczęły odsłaniać więcej ciała, ale jeszcze w latach 50. miały krótkie spódniczki. Dzięki rosnącemu kultowi pięknego ciała, kostiumy zaczęły być mniej skromne, by w latach 60. zmienić się wreszcie w bikini.

Twórcy londyńskiej wystawy w bardzo pomysłowy sposób podzielili historię strojów plażowych na epoki wyznaczane przez tekstylia i fasony (1900-20: „Kąpielowe piękności”, dżersej i bawełna; 1940-60: „Forma i kontrola”, kostiumy gorsetowe; 1960-90: „Piękno ciała”: kurczący się kostium podkreślający coraz szczuplejsze kształty; 1990-… „Druga skóra”, epoka nowoczesnych sportowych tekstyliów, które chronią przed słońcem i ułatwiają pływanie).

„Riviera Style. Resort & Swimwear since 1900”
Fashion and Textile Museum, Londyn
22 maja – 29 sierpnia 2015